„Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą”…

Wspomnijmy więc tych, którzy odeszli…  Byli bliscy naszym sercom i ważni dla naszej społeczności szkolnej…  Myślimy ciepło o Panu Adamie, współzałożycielu szkoły i o Panu Januszu – jej przyjacielu, wspierającym początki działania naszej placówki we wczesnych latach 90-tych. Wspominamy dwóch innych Panów Adamów- nauczyciela matematyki oraz młodziutkiego native speakera, który tragicznie zginął w górach… Pamiętamy uśmiechniętą Panią Anię, polonistkę, życzliwego wszystkim Pana Andrzeja- konserwatora, Panią Marię, nauczycielkę geografii i Panią Beatę, rozwijającą wrażliwość estetyczną naszych uczniów i pokazującą im piękno świata na zajęciach plastyki… Wspominamy życzliwych Przyjaciół naszej szkoły, pamiętamy o Rodzicach uczniów, których żegnaliśmy, wspierając ich dzieci, i o wszystkich naszych bliskich, już nieobecnych… 

Trze­ba ich opła­kać
bo trze­ba nam tych łez
trze­ba ich opła­kać
bo tak od wie­ków przy­sta­ło

Ale tak na praw­dę
oni tych łez nie po­trze­bu­ją

Pa­trzą na nas z góry
i mó­wią do­brze do­brze

kie­dy wi­dzą
że wy­do­by­wa­my z sie­bie na­szą dziel­ność   (Julia Hartwig, Gorzkie żale)