Baśń „Brzydkie Kaczątko”

uczy dzieci, że nie należy oceniać innych po wyglądzie zewnętrznym, bo jest to bardzo krzywdzące i niesprawiedliwe. Pokazuje też, że niestosowne jest wyśmiewanie innych i szydzenie z nich tylko dlatego, że ktoś jest brzydszy czy biedniejszy. (https://parenting.pl/brzydkie-kaczatko-czyli-przyklad-wartosciowej-opowiesci-dla-dzieci-i-doroslych) Po przeczytaniu tej przepięknej opowieści uczniowie klasy drugiej składali techniką origami śnieżnobiałe, smukłe, nieziemskiej urody łabędzie. Bo wiedzieli już, że było to tak: „Kilkoro dzieci wbiegło do ogrodu i zaczęło z brzegu rzucać w wodę bułki i smaczne ziarnka. Wtem jeden chłopczyk zawołał:
— Nowy łabędź nam przybył! Nowy łabędź!
Inne dzieci także zaczęły klaskać w ręce i skakać, powtarzając:
— Łabędź nam przybył! Łabędź! Jaki śliczny! Najpiękniejszy, najpiękniejszy!
I rzucały ciastka i bułkę do wody, sprowadziły rodziców i wszyscy przyznali, że nowy łabędź był najpiękniejszy ze wszystkich.
Stare łabędzie pokłoniły mu się z dobrocią i uznaniem.
Wtedy zawstydzony i wzruszony razem, ukrył głowę pod skrzydło, nie wiedząc, co począć. Czuł się tak bardzo, tak bardzo szczęśliwy! Myślał o tym, jak niedawno i jak długo cierpiał z powodu swej brzydoty, jak nie miał nikogo, kto by chciał być jego bratem, przyjacielem, a teraz — bratem jest ptaków królewskich, jak one piękny, może najpiękniejszy! Świat cały zdaje się śpiewać pochwały jego piękności, czeremcha przesyła mu słodki zapach, słońce promienie złote, woda go pieści dotknięciem, przyjaźnie odbija
jego obraz. O, jak miłe jest życie!” (Hans Christian Andersen „Brzydkie kaczątko”)